rafadan mutluluk..!

oldukça enteresan sayılabilecek bir biçimde uyandım bugüne. bir mısır tanrısını aratmayacak yatış pozisyonum (sırtüstü ve ellerim göğsümde kavuşmuş), yüzümde gülümsemem ve uyanır uyanmaz mırıldandığım bir aşk şarkısı (elvis costello - she) ile sanki dünyaya merhaba diyor, kuşları kucaklıyor, insanlara mutluluk saçıyordum. tüm komşularımın kapısını tek tek çalasım, hepsine kocaman sarılasım geliyordu. yolda gördüğüm kedi, köpek ve bilimum sokak hayvanlarını "lan ağzına sıçtığımının sen nasıl tatlısın, öldürürüm lan seni severken" diye diye seviyor, bebekleriyle yürüyen anne babalara imreniyordum.

nasıl oluyordu, akıl sır erdiremiyordum da üstelik bu 10 kaplan gücündeki hallerime. mutfaktan yumurta kokusu geliyordu burnuma, hiç sevemedim ömrüm boyunca. amma ve lakin bu mutluluk o kadar işlemişti ki içime de aynı zamanda, ben; artık ben değildim. yani bendim ama eski ben değildim ondan eminim.
restaurantım kırmızı olsun istemiyordum mesela, beyaz daha iyiydi artık.
ayakkabı seçimim değişmişti =)
mutlu olabildiğim şeyler değişmiş, yediğim yemekler, dinlediğim müzikler, izlediğim filmler değişmişti.
üstelik ben yumurtayı hiç sevmeyen adam, rafadan bir mutlulukla gülümser bulmuştum kendimi anne ve babama.
işte böyle sevdiceğim, ne bileyim.
iyi ki sevmişim seni..!



aha da çalan şarkı..!