itiraf..!

yanından ayrıldığın zaman öleceğini hissetmektir aşk, yanına oturduğunda yüzünün gülmesidir huzur ve "allah yolunuzu aşık etsin" diyen bir arkadaşının olmasıdır güven duygusu..o üşüdüğünde sen de üşür, onu ısıtmak için çıplak ten kalmaya razı gelirsin. ellerini koyacak yer bulamazsın o yanında otururken. onun ellerini tutma düşüncesi o kadar ağır gelir ki, bir sigara yakarsın kafanı dağıtmak için.acıktığında dünyayı durdurur, canı yandığında ise dünyayı yakarsın tek kalemde.onu görebilmek için türlü bahaneler uydurur, babasından korkmana rağmen kapısının önünde gezersin avare avare.giyinip hazırlanman tam 3 saat sürer onunla buluşacağın zaman.gece uyurken onunla, sabah uyanırken onunla olma düşüncesi gözlerini yaşa boğar heyecandan, gelen bir mesaj seni havalara uçurur.gün biterken, için yanar; "keşke 50 saat olsaydı gün, yanımdan gitmeseydi" dersin bir çocuk edasıyla.doğmamış çocuklarına isimler koyar, koyduğun isimleri beğenmeyip yeniden adlandırırsın onları.arkadaşlarına anlatırken atladığın her ayrıntı rahatsız ederken seni, sürekli en başa döner, insanların senden bezmesine sebep olursun.kendi kendine anlatırken ise dünyanın en güzel hikayesidir aslında.uyur, uyanır onu düşünürsün her geçen gün. odak noktası olur artık ömründe.artık o kadar çok düşünmüşsündür ki, bu satırları yazıp, sonradan gülersin üstüne bir de..